Старобългарски речник
мьꙁдомьць 
мьꙁдомьць -а м Събирач на данъци и мита аште любте любѧштѧѩ вꙑ. кѫѭ мъꙁдѫ ꙇмате. не ꙇ мьꙁдоꙇмьц л тожде творѧтъ. ꙇ аште цѣлѹете дрѹгꙑ вашѧ. токмо ьто творте. не ꙇ мьꙁдоꙇмьц л тожде творѧтъ З Мт 5.46, 47 мноꙁ грѣшьнц. ꙇ мьꙁдоꙇмьц пршедъше въꙁлежаахѫ съ сомь З Мт 9.10 по ьто съ мъꙁдоꙇмьц. ꙇ грѣшьнкꙑ. ѹтел҄ь вашь ѣстъ З Мт 9.11 ꙇ гл҄ѭтъ се къ ѣдьца ꙇ пвьца. мъꙁдоꙇмьцемъ. дрѹгъ. ꙇ грѣшьнкомъ З Мт 11.19 З Гр τελώνης мьꙁдоꙇмьць мъꙁдоꙇмьць Нвб Ø