Старобългарски речник
мъногоцѣньнъ 
мъногоцѣньнъ -ꙑ прил Многоценен, скъпоценен ꙇже обрѣтъ еднъ мьногоцѣнень бсьръ. шедъ продастъ вьсе мѣне. елко мѣаше  кѹп  М Мт 13.46 З А СК бѣахѫ же капшта та поꙁлаштена  ѹкрашена. красоѭ многоцѣнъноѭ С 176.25—26 мѫж боголюбв  хръстолюбв. вьслѣдъствовавъше хъ пѫтьмь. вьꙁꙙшꙙ многоцѣнънꙑѧ мошт ю С 114.19 камень мъногоцѣньно λίϑοι τίμιοι Скъпоценни камъни  прнесошꙙ лкоже бѣаше ѹ н҄его кѹмрь. съребрьнꙑ  ꙁлатꙑ. ѹкрашенꙑ каменмъ многоцѣнънꙑмъ С 6.29—30 М З А СК С Калка от гр πολύτιμος πολυτελής мьногоцѣньнъ многоцѣньнъ многоцѣнънъ многоцѣннь Нвб многоценен ОА ВА НТ ЕтМл