Старобългарски речник
мъноговлъньнъ
мъноговлъньнъ
-ꙑ
прил
За път — неравен
хотꙙ же ходт многовлънънꙑмъ пѫтьмь пѹстꙑн҄ьнꙑхъ. бꙑвъ въ ѫтрьн҄ пѹстꙑн҄ стꙑ анна. обрѣте прѣподобьна нѣкого въ манастꙑр жвѫшта
С
547.11—12
Изч
С
многовлъньнъ
Нвб
Ø