Старобългарски речник
мънасъ
мънасъ
нескл
или
мънаса
-ꙑ
ж
Мина [вид монета]
се мънасъ твоѣ ѭже мѣхъ. положенѫ въ ѹбрѹсѣ
М
Лк 19.20
З
А
ꙇ дастъ мъ десѧть мънасъ
М
Лк 19.13
З
А
ꙇ прѣдъстоѩштмъ рее. вьꙁьмѣте отъ него мънасѫ
М
Лк 19.24
З
А
прснос(!) отъ дноѧ (бо) мнась. овь пꙙть овь десꙙть прнесоста
С
376.3
М
З
А
С
Гр
μνᾶ
мнасъ
Нвб
Срв
мнаса
’монета’
ж
ВА