Старобългарски речник
млъва 
млъва -ꙑ ж Глъчка, смут, вълнение ꙇ прде въ домъ архсѵнагоговъ. ꙇ вдѣ мльвѫ  плаѫштѧ сѧ. ꙇ крѧштѧ мъного М Мк 5.38 З вдѣвъ же платъ ѣко несоже не ѹспѣатъ. нъ пае млъва бꙑваатъ. премъ водѫ ѹмꙑ рѫцѣ прѣдъ народомъ глѧ М Мт 27.24 З А СК ꙇ съвѣтъ сътворшѧ да сса льстѭ мѫтъ  ѹбѭтъ. глхѫ же нъ не въ праꙁдьнкъ. да не мльва бѫдетъ въ людехъ М Мт 26.5 З, А, СК. Срв.Мк 14.2 М З не дастъ въ вѣкъ млъвꙑ праведьнкѹ СП 54.23 къде нꙑнѣ сѫтъ. въерашънѧѩ млъвꙑ  гласі. і говорі. бꙑваѭштеі на ха. отъ ꙁаконопрѣстѫпьнікъ К 12b 10 Срв. С448.9 М З А СК СП СЕ К С Гр ϑόρυβος ταραχή σάλος мльва Нвб млъва остар диал Дюв НГер мълва ОА ВА ЕтМл БТР АР ДА