Старобългарски речник
млостꙑн 
млостꙑн -ѩ ж 1. Милостиня, подаяние егда ѹбо творш млостꙑнѭ. не въстрѫб прѣдъ собоѭ М Мт 6.2 З А СК продадте мѣне ваше.  дадте млостнѭ М Лк 12.33 З А СК та жде трепеꙁа прѣдъстотъ. самомѹ носꙙштѹѹмѹ вѣньць.  багꙿра мѣѭштѹѹмѹ. прѣдръжꙙштѹѹмѹ власть вьсел҄енꙑѧ.  нштѹѹмѹ просꙙштѹѹмꙋ млостꙑн҄ꙙ С 492.3 2. Милост, състрадание, помилване къто ѹбо тѣхъ трі. ꙇскрьн҄і мьнтъ т сѧ бꙑт ... онъ же рее. сътворьі млостꙑн҄ѭ съ н҄мь З Лк 10.37 шедъше же наѹте сѧ. то естъ млостꙑн хоштѫ а не жрътвѣ М Мт 9.13А съ пріметъ благословественъе отъ гѣ.  мілостꙑнѫ тъ ба спа своего СП 23.5 нкътоже бо ѹкрадъ ьто господа своего. ꙇ таѩ млостꙑнѭ прметъ СЕ 68b 18 М З А СК СП СЕ С Р Гр ἐλεημοσύνη ἔλεος мілостꙑн мілостꙑні Нвб милостиня ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв милостивѝя диал НГер милостивна диал ДА