Старобългарски речник
любодѣнъ 
любодѣнъ -ꙑ прил слово любодѣно λόγος πορνείας Причина, свързана с някакво прелюбодеяние вьсѣкъ пѹштаѩ женѫ своѭ раꙁвѣ словесе любодѣнааго. твортъ ѭ прѣлюбꙑ дѣат М Мт 5.32 З Изч М З любодѣꙇнъ Нвб любодеен ОА Срв [пре]любодеен ОА