Старобългарски речник
лѣть
лѣть
-
ж
лѣть [лѣтьѭ] стъ [комѹ]
ἔξεστιν
Позволено е, възможно е на някого
въсе м лѣтъ естъ. нѫ не аꙁъ обладанъ бѫдѫ. отъ кого
Е
2а 17
въсѣ м лѣтъ сѫтъ (нѫ) не въсѣ на полъꙃѫ
Е
2а 15
не лѣть т стъ ѹже въꙁлюбьне. беꙁъ ѹдръжаньꙗ жт
С
496.28
ꙇл нѣстъ м лѣть сътворт въ свохъ м еже хоштѫ
М
Мт 20.15
ЗI
А
цѣ кол ѹбо ѹкрал бꙑшꙙ въ сѫботѫ како. не бо бѣаше лѣтѭ прстѫпт
С
441.14
Изч
М
З
А
Е
С
Нвб
лет [ми е]
диал
ДА