Старобългарски речник
кѹпьно 
кѹпьно нареч 1. Купно, вкупом, наедно, заедно [с] еда въстръгаѭще плѣвелъ. въстръгнете кѹпъно съ нмь  пшенцѫ М Мт 13.29 З їже кѹпьно насаділъ мнѣ брашьна СП 54.15 ꙇ покланѣне. ꙇ вельлѣпота. кѹпънѹ (вм. кѹпъно, Нахтигал с. 298, бел. под линия) прѣстѹмѹ оцю  снѹ. ꙇ ... дхѹ СЕ 95b 25 паулъ же  ѹлꙗн въꙁъпста кѹпꙿно велкомъ гласомъ С 12.17 вдѣвъше же жърꙿц бꙑвъше похꙑштьше  кѹпно съ вонꙑ. поставшꙙ  прѣдь анѳупатомъ С 107.9 ꙁдошꙙ кѹпꙿно вьс ꙁвѣр С 184.22—23 Единодушно. тѣмь вьс пророц кѹпьно молꙗхѫ сꙙ С 349.3 2. Едновременно, същевременно, заедно с това блгв кѹпꙿно съ подъемⷧѭщмь власꙑ его СЕ 7b 22  въста въ трет дьнь. съ отꙿцемь  съ свꙙтꙑмъ дѹхомь. кѹпно вь славѣ  ьст С 332.6 то сътвормъ раслабьнааго на одрѣ носма. тр десꙙт  осмь лѣтъ. кѹпꙿно съ жꙁнѭ сце недѫгꙑ мѣѭшта С 388.1 творѣше  ꙗже на врабѫ. кѹпно же  прокаꙁьства лѫкавааго вѣдꙑ С 516.22 сповѣдоват того кѹпꙿно ба  ловѣка С 533.8 3. Взаимно, помежду си  рьвънѹѭште кꙋпьно. кꙿто прьво вьндетъ къ н҄е С 2.28—29 кѹпьно ѹтро ἅμα πρωΐ С настъпване на утрото, едновременно с утрото, рано сутринта, на разсъмване ꙁде кѹпъно ѵтро. наѩтъ дѣлателъ вноградѹ своемѹ М Мт 20.1 ЗI А Б кѹпьно раст συναυξάνομαι Раста заедно, едновременно оставте е кѹпьно раст ѹбо до жѧтв М Мт 13.30 З А У кѹпьно въ славѣ  ьст ὁμοτίμως καὶ ὁμοδόξως Еднакво славно и почетно съ отꙿцемь  съ свꙙтꙑмъ дѹхомь. кѹпно вь славѣ  ьст. вьса тварь мѹ поклантъ сꙙ С 332.6 кѹпьно тещ συντρέχω Тичам заедно, вървя дружно вьс съ радостѭ кѹпьно тьцѣмъ. вьс тъштьно прмѣмъ С 319.22—23 кѹпьно лковат συγχορεύω Радвам се, ликувам заедно мꙑ сь н҄м кѹпьно лкѹмъ. мꙑ сь см праꙁдьнѹмъ С 326.6 М З А Б У СЕ К С Гр ἅμα ἐπὶ τὸ αὐτό ὁμοϑυμαδόν σύγχρονος συνῳδά ἀλλήλῳ ὁμοῦ πρὸς ἀλλήλους кѹпъно кѹпънѹ кѹпно Нвб купно остар ЕтМл МлБТР РБЕ