Старобългарски речник
крат 
крат -крѫ -крш несв Крещя, викам, надавам вик ꙇ вдѣ мльвѫ  плаѫштѧ сѧ. ꙇ крѧштѧ мъного М Мк 5.38 ꙇ вꙿсѣхъ пострашене лскъ. страшѧщхъ вꙑ. крѧще ꙁбѣгате ꙇ отъходте СЕ 45b 14 сам же сꙙ вьсѣмь кажѫште по въꙁдѹхѹ. краахѫ повѣдаѭште своꙗ мена С 52.29 крꙙштема ма велкомъ гласомъ С 137.13—14 крꙙштема же ма крьстꙗна свѣ. не обрѣтъше то матъ сътворт C 138.27—28 не гонѣшꙙ т прьвꙑхъ [прьвꙑхъ] пророкъ крьв. ѧже  досел крꙙтъ къ богѹ С 387.10 въ то же вьсегда сѣдꙙ съ сльꙁам плакааше сꙙ.  крааше  въпꙗше велм С 274.22 она же ꙗдꙿш помльа въ малъ асъ.  потомъ наꙙ крат.  плаѫшт прврьже себе къ двьремъ С 516.5 Ликувам, тържествувам. прѣбꙑваѭште же крꙙште о прѣславьнѣѣмь ѹдес С 35.11 Изч М СЕ С Гр κράζω ἀλαλάζω ἀναβοάω Нвб крича, крикна остар диал ОА НГер ЕтМл МлБТР БТР АР РРОДД