Старобългарски речник
крада
крада
-ꙑ
ж
1. Клада, куп горящи дърва
пѡн рее не нѹд нъ крадѫ раждъꙁ сам вь н҄ѫ вьлѣꙁемъ
С
138.19
то слꙑшавъ ꙁлѣꙁъ аб налож крадѫ велкѫ. лѣвѫѭ своѭ рѫкѫ въꙁлож на огн҄ь
С
516.13
2. Жертвено огнище, олтар
прстѫпвъ васлскъ къ крадѣ рее жерьцемъ. то стъ мꙙ богѹ вашемꙋ. он же рѣшꙙ аполонъ
C
21.1
Изч
С
Гр
πῦρ
πυρά
βωμός
Нвб
Ø