Старобългарски речник
коснѫт
коснѫт
-коснѫ
-коснеш
св
Докосна, допра [до, в] нещо или някого
тъгда коснѫ ѣ въ о глѧ. по вѣрѣ ваю бѫд вама
М
Мт 9.29
З
А
СК
ꙇ прде въ вдъсадѫ. ꙇ првѣсѧ къ немѹ слѣпа. ꙇ молѣахѫ да коснетъ
М
Мк 8.22 З
с ... коснѫвъ въ ѹхо его сцѣл
М
Лк 22.51
З
вълож пръстꙑ своѩ въ ѹш его. ꙇ плнѫвъ коснѫ въ ѩꙁкъ
М
Мк 7.33
З
А
СК
Б
М
З
А
СК
Б
Гр
ἅπτομαι
Нвб
косна [се]
ОА
ЕтМл
коснувам [се]
диал
ЕтМл
РРОДД
ДА
Срв
[до]косна [се]