Старобългарски речник
капще 
капще -а ср 1. Езическо божество, идол а л мрьтвааго того  нѣмааго капшта нѣстъ м прѣобдѣт С 226.25—26 доселѣ бо прѣлштаахъ сꙙ. надѣѧ сꙙ на капшта.  на ꙁвѣр сѧ С 230.25 2. Олтар на идол того рад богомъ вашмъ не слѹгѹмъ  капштѹ ꙁлатѹ не покланꙗмъ сꙙ С 129.15 раꙁгнѣвавъ же сꙙ кнꙙꙁъ. повелѣ ... вест ѧ въ цръкъвште кѹмръско. бѣахѫ же капшта та поꙁлаштена  ѹкрашена С 176.24 Капище, езически храм. ꙁдошꙙ протвѫ мѹ кнꙙꙁъ же бѣ того мѣста.  съ народомꙿ събъравъшмъ сꙙ. отъ капштъ. а по стнѣ желаѭштемъ вдѣт хрстосова страстотрьпьца С 117.4 капщемъ слѹжень εἰδωλολατρεῖαι Идолопоклонство прѣжде бо мрѹ старѣшнѣ. хрстосѹ пршьствꙗ. многꙑ недѫгꙑ ловѣьскꙑ ꙁ(...)ше сꙙ родъ. къ капштемъ слѹженю.  на пѣсн.  на блѫжденꙗ женомъ С 352.12 С Гр εἴδωλον ἄγαλμα βωμός ξόανον εἰκών ϑεοί От прабълг *käp капште Нвб капище ОА ВА Дюв НГер БТР АР МлБТР РРОДД Срв Капище МИ СНМБ