Старобългарски речник
каꙁань 
каꙁань -ꙗ ср Наставление, напътствие тѣмь раꙁѹмѣемъ ѣко егда ѹнꙑемъ. ні ѹенье намъ польꙁѧ творітъ. ні каꙁанье. егдаже лі помьнімъ сѧ. ꙇ самі о себѣ. можемъ въспрѧнѫт К 5b 21  рее ... ꙿто стъ слажде свѣтъ л л тъма. она же отьвѣшта свѣтъ стъ слажде.  їна прложвъ отъ стааго дха даньіѧ мѹ благодѣт словеса каꙁаню. обрат ѹмъ отроковц С 25.26 тъгда раꙁѹмѣ грѣхъ. то ѹбо отъ сего раꙁѹмѣѭ. ꙗко гда лѣнмъ сꙙ. нъсоже намъ каꙁан ѹспѣтъ С 415.1 Изч К С Гр νουϑεσία παραίνεσις каꙁанье каꙁан Нвб Срв казване ОА ЕтМл АР казвание НГер ДА ка̀зувание НГер ЕтБАН ДА