Старобългарски речник
цѣлꙗт 
цѣлꙗт -цѣлꙗѭ -цѣлꙗш несв Лекувам, изцелявам, изцерявам ꙇ бѣсꙑ мъногꙑ ꙁгонѣахѫ. ꙇ маꙁаахѫ олеемъ мъногꙑ недѫжънꙑ  сцѣлѣахѫ М Мк 6.13 З онъ же на когожъдо хъ рѫкѫ въꙁлагаѩ сцѣлѣаше ѩ М Лк 4.40  страждѫште отъ дхъ нестъ. ꙇсцѣлѣахѫ сѧ М Лк 6.18 СК блс дше моѣ гѣ ... сцѣлѣѭща вьсѩ недѫгꙑ твоѩ СП 102.3 благꙑ клюбꙿе ... ꙇцѣлѣѩ отъ вꙿсего недѫга. ꙇ болѣꙁн СЕ 24b 15 бже мѣѩ власть ... тѣлеса ꙇцѣлѣт. твоеѭ благодѣтѭ СЕ 25а 5 вьꙁдвгн  отъ сърѣтене недѫжънꙑхъ. авленѫ болѣꙁнь ꙇцѣлѣѩ СЕ 26а 7  сцѣл҄ѣвъшѹѹмѹ кръвотовѫѭ богѹ. воле ѹбо  водоѭ омꙑваш тѣло бже С 457.8 Образно. по ꙁем добротворꙙ сцѣл҄ѣѧ ловѣьскꙑѧ страст С 480.17 цѣлꙗт сѧ М З А СК У СП СЕ С Гр ἰάομαι ϑεραπεύω сцѣлꙗт ꙇсцѣлꙗт ꙇцѣлꙗт Нвб Срв изцелявам остар