Старобългарски речник
скѹсъ 
скѹсъ -а м 1. Изпитание, проверка рее блаженꙑ сава ... скѹсъ бо велкъ хоштетъ бꙑт въ лаврѣ ... божьствънꙑ їѡанꙿнъ радостьнъ ѹбо бꙑстъ ... пеааше сꙙ о вьꙁвѣштенѣмъ скѹсѣ С 295.22,30 Разпит, мъчение. въскорѣ ѹбо твор же хоштеш. да ѹвѣс отъ скѹса сего. ꙗко хсов смъ вон С 100.1 2. Изкушение сътвор мѹ хꙑꙁнѫ особь да скѹсъ прметъ бѣсовъскъ С 171.9 3. Знание за нещо, опит, опитност вѣдꙙтъ бо мьн҄ѫ  много дьн скѹсъ мѫште лаврꙑ блаженааго савꙑ. ꙗкоже въ градѣ н смотꙑ бѫдетъ. н дѫбъ нкакъже многꙑѧ рад топлотꙑ  сухотꙑ. въꙁдꙋха С 301.10 а  самомѹ нкакоже хотꙙштѹ. овꙿторт мѹ ꙿто отъ окрꙑвамꙑхъ вѣдѣахѫ сам скѹсѹ ѧ томѹ наѹвꙿшѹ С 569.23 скѹсъ сътворт πειράζω Съблазня, въведа в изкушение ꙗко то сꙙ сьвѣштаста скѹсъ сътворт. дѹхомъ господьн҄емь С 363.18—19 Изч С Гр πειρασμός πεῖρα Нвб изкус остар ОА ВА МлБТР ЕтБАН РРОДД