Старобългарски речник
скѹпт 
скѹпт -скѹплѭ -скѹпш св 1. Откупя, изкупя нещо мѫжь нѣкто доброговѣнъ ... прде  скѹп ѹ стражъ тѣлесѣ стѹю С 270.25 пꙙть сътъ  тр тсьребрьнкꙑ давъ. не тъьѭ же сею дною дъвою стѹю скѹп тѣлес. нъ  нѣхъ же прѣдъ тѣма мѫен бꙑшꙙ С 270.28 2. Прен. За Христос — изкупя прегрешенията на човечеството кръвѭ твоеѭ скѹплъ нꙑ ес отъ клѧтвꙑ СЕ 39а 17 бъ сна своего посъла раждаема отъ женꙑ. сѫштѧѩ подъ ꙁакономъ іскѹпітъ К 6b 6 прдохъ рее отъ беꙁаконьнꙑѧ клꙙтвꙑ скѹптъ ловѣка С 416.21 хъ нꙑ ... скѹплъ отъ клꙙтвꙑ ꙁакона С 480.3 богъ бо свого с сꙑна пѹст ... да подъꙁаконънꙑѧ скѹптъ С 416.24 Изч СЕ К С Гр ἐξαγοράζω іскѹпт Нвб изкупя ОА ВА НТ Бот Дюв НГер МлБТР БТР АР РБЕ ДА