Старобългарски речник
новѣрьнкъ
новѣрьнкъ
-а
м
Друговерец, еретик
не вѣдѣ бо како ьтен се новѣрьнкомъ да врѣдъ
С
303.6
слꙑша повелѣнꙗ мрътвꙑ [лаꙁарь]. съмрьтънꙑѧ раꙁвръже ꙁаконꙑ. да срамьꙗѭтъ сꙙ новѣрьнц
С
310.30
Изч
С
Гр
[ὁ] αἱρετικός
Нвб
иноверник
остар
ОА
ВА
МлБТР
РРОДД
Срв
иноверец
ДА
