Старобългарски речник
ꙁдаꙗт 
ꙁдаꙗт -ꙁдаѭ -ꙁдаш несв св 1. Давам, раздавам последователно или на мнозина, пропилявам, похарчвам і жена сѫшт въ тоен кръве отъ дъвоѭ на десѧте лѣтѹ ѣже балѣмъ ꙁдаѣвъш вьсе мѣне. н отъ едного же не може сцѣлт М Лк 8.43 З А СК жена много пострадавъші отъ многь врае  ꙁдаѣвъші въсе свое  ні едіноѩ польѕѧ обрѣтъші А Мк 5.26 2. Връщам, предавам тꙑ же  лаꙁара не вдш въставьша отъ гроба... а ꙁавст дѹшꙙ своѧ ... не скꙑдаш  ада вдш господьскомь повелѣнмь етврьтодьньна ꙁдаѭшта С 339.2 Изч М З А СК С Гр προσαναλίσκω δαπανάω ἀναδίδωμι Вж. при ꙁдат Нвб