Старобългарски речник
ꙁгонт 
ꙁгонт -ꙁгонѭ -ꙁгонш несв 1. Изгонвам, изпъждам, гоня, пъдя ꙇ въшедъ въ црквъ. наѧтъ ꙁгонт продаѭштѧѩ вь не  кѹпѹѭштѧѩ М Лк 19.45 З егда ѹꙁьрте авраама  сака  ѣкова. ꙇ вьсѧ пророкꙑ въ цсрств бж. вꙑ же ꙁгонмꙑ вонъ М Лк 13.28А, СК їꙁгонѩштеі мѩ нꙑнѣ обідѫ мѩ СП 16.10 ѹкрѣпішѩ сѩ враѕі моі їꙁгонѩштеі мѩ бес правъдꙑ СП 68.5 пасѫштемъ же сꙙ вельбѫдомъ... дна отъ н҄хъ... вьлѣꙁе въ н҄вѫ... господінъ н҄вꙑ тоѧ. тее ꙁгънат ѭ. ꙁгонма же въпаде сꙙ въ пѣровъ С 218.2  пророкъ даудъ прорꙙ глаголааше. оклеветаѭштааго та блжнꙗго свого. сего ꙁгонꙗхъ С 305.29 Прогонвам, преследвам. молте ꙁа творѧщѩ вамъ напаст  ꙁгонѧщѧѩ вꙑ М Мт 5.44 З А СК ꙁгонѧ м ед ἐκδιώκων Този, който преследва; преследващият ї стѹдъ ліца моего крꙑ мѩ... отъ ліца вражѣ ꙁгонѩщаго (вм.  ꙁгонѧщаго, Север., с. 57, бел. под линия) СП 43.17 За добитък — извеждам на паша, натирвам. въходѧ двьрьм. пастꙑръ естъ овъцамъ... ꙇ овъцѧ гласъ его слꙑшѧтъ. ꙇ своѩ овъцѧ глашаатъ по мен. ꙇ ꙁгонтъ ѩ М Йо 10.3 З А 2. Прен. Премахвам [злина, болест, зъл дух и под.] о пръстѣ бжі аꙁъ ꙁгонѭ бѣсꙑ М Лк 11.20 аште же аꙁъ о вельѕѣвѹлѣ ꙁгонѭ бѣсꙑ М Лк 11.19 З ꙇꙁгонѧ вꙿсѣко беꙁвѣре ꙇꙁ люде свохъ СЕ 44b 15 ꙁапрѣщаетъ т гь. ꙇ ꙁгонтъ тѧ трѧсавце СЕ 47b 13 ꙇ съмрът ꙇꙁгонѧ СЕ 26b 18  тъ боꙗꙁнь ꙁгонтъ. протварѣѧ пѫть вѣрѣ С 446.12 менемь толко лѣтъ бѣс ꙁгонꙙтъ сꙙ С 136.18 ꙁгонт сѧ М З А СК СП СЕ С Гр ἐκβάλλω ἐξάγω ἐκδιώκω καταδιώκω ἐλαύνω ꙇꙁгонт іꙁгонт їꙁгонт Нвб изгонвам, изганям диал