Старобългарски речник
ꙁель 
ꙁель -ꙗ ср събир 1. Растения, зеленина ꙇ егда вьсѣно бѫдетъ въꙁдрастетъ. ꙇ бѫдетъ боле вьсѣхъ ꙁел  твортъ вѣтв велѩ М Мк 4.32 З.Срв. Мт 13.32 М З ꙁане ѣко трѣва ѩдро їсъшѫтъ.  ѣко ꙁеле ꙁлака скоро отъпадѫтъ СП 36.2 2. само ед Зеленчук ѣко десѧтнѫ даате отъ мѧтꙑ  пганъ  вьсѣкого ꙁелѣ М Лк 11.42 З овъ бо вѣрѹетъ ѣст въсе. а ꙁнемага(ѧ) ꙁеле ꙁа ѣстъ Е 5б 11 повелѣ отъць їѡанъ мѡсеѹ т нѣ на ко мѣсто.  копавшѹ ровъ съвратт водѫ.  првест на напаꙗн ꙁелю С 275.13 Изч М З Е СП С Гр λάχανον λάχανα λαχανίδες ꙁеле ꙁел Нвб зелие остар диал ВА МлБТР ЕтМл НГер ДА Срв зеле ОА Бот ЕтМл МлБТР АР РБЕ БТР ДА Зелков ФИ Зелчев ФИ СтИл,РЛФИ