Старобългарски речник
ꙁаповѣдат 
ꙁаповѣдат -ꙁаповѣдаѭ -ꙁаповѣдаш несв св 1. Заповядвам, поръчвам, нареждам сѩ оба на десѧте посъла съ. ꙁаповѣдавъ мъ глѧ. на пѫть ѩꙁкъ не дѣте. ꙇ въ градъ самарѣнъ не вьндѣте М Мт 10.5 А СК  съходѧщемъ мъ съ горꙑ. ꙁаповѣда мъ съ глѧ. нкомѹже не повѣдте вдѣнѣ. доньдеже снъ ꙁь мрътвъхъ въскрснетъ А Мт 17.9 влко гі бже оць нашхъ ꙁаповѣдавꙑ адамѹ. пострѣщ главѫ рабѹ твоемѹ мельхседекѹ СЕ 7а 3 цръ же ꙁаповѣда двѣма на десѧте жрьт богома. мꙿже повнѫт сꙙ подобаатъ.  поклонт С 100.23 2. Известявам, оповестявам, предричам тꙑ есі самъ цръ мо  бъ моі. ꙁаповѣдаѩ спньѣ ѣковлѣ СП 43.5  тво. ꙁаповѣдаш отроковц пршьств небесьстї  ꙁемьст коньц С 250.7 Давам завет, оставям в завет; повелявам. шьдъше ѹбо наѹте вьсѧ ѩꙁкꙑ ... блюст. вьсѣ елко ꙁаповѣдахъ вамъ М Мт 28.20 А СК с ꙁаповѣдаѭ вамъ да любте дрѹгъ дрѹга М Йо 15.17 З А СК мос ꙁаповѣдѣ. дат кънгꙑ распѹстънꙑѩ  отъпѹстт ѭ М Мт 19.7 тъ влко твомь съсѫдомь. ꙇꙁбъранꙑмь апломь. павъломь. ꙁаповѣдавꙑ намъ. вꙿсе въ славѫ твоѭ творт СЕ 7b 15 повелѣнмъ же цѣсаремъ вьсѫдѹ по вьсе ꙁем. та дръжат кѹпꙿносѫштѫѭ вѣрѫ отьца  сꙑна  свꙙтаго дѹха. ꙁаповѣда С 189.28 каꙁнь ꙁаповѣдат προτίϑημι ϑεσπίσματα Издам нареждане онъ же слꙑшавъ  съжалвъ с. о напаст свꙙтꙑхъ црькъвъ. аб каꙁнь ꙁаповѣда ... кто отъ васъ вънѫтрь града събраѧ въ цръкв правовѣрнꙑхъ. то съмрьтнѫѭ каꙁнь прметъ С 199.17 М З А СК У СП СЕ С Гр ἐντέλλομαι νομοϑετέω διαστέλλομαι διατάσσω ἐπιτάσσω προστάσσω ὑποτίϑεμαι ϑεσπίζω παραγγέλλω ἐπαγγέλλομαι περιέχω Нвб заповядам ОА ВА НТ АК Бот ЕтМл МлБТР БТР АР РБЕ