Старобългарски речник
ꙁападъ 
ꙁападъ -а м 1. Запад  прдѫтъ отъ въстокъ  ꙁападъ  сѣвера  юга М Лк 13.29 А СК  отъ странъ събьра ѩ. отъ въстокъ ї ꙁападъ ї сѣвера  морѣ СП 106.3  пакꙑ на ꙁападъ такожде.  на полодне толкожде  на полунощъ такожде.  глѧть пѣвц пѣне се Е 31а 9 погребошꙙ ноштѭ сто го тѣло. вьнѣ стѣнъ на ꙁападъ града С 538.4 2. Земя, разположена на запад нꙑнꙗ  ꙁапада ꙁꙿбавьѭ твоѧ пакост С 512.21 акꙑ въстока свобод.  ꙁапада С 512.25 3. Залез слънъце поꙁна ꙁападъ свої СП 103.19 ї пріꙁъва ꙁемлѭ отъ въстокъ слънъца до ꙁападъ СП 49.1 4. Бездна, преизподня прде бо хъ. небесъскꙑѧ двьр пѫть сътворте. въшъдъшѹѹмѹ на ꙁападъскꙑѧ ꙁападꙑ С 465.23 М З А СК Н Е СП С Гр δυσμαί δύσις Нвб запад ОА ВА НТ АК Бот НГер ЕтМл МлБТР АР РБЕ БТР ДА Срв Запад МИ КП,МИБелосл