Старобългарски речник
ꙁаꙁорьнъ
ꙁаꙁорьнъ
-ꙑ
прил
1. Подозрителен, съмнителен
лѣпо бо бѣше сѣдꙙштемъ мъ. стрѣгѫштемъ бꙑт въстаню ... аште л ммошъдъшемъ. отъшъдъшемъ бѫдѫтъ. стражемъ хотѣаше ꙁаꙁорьно дѣло бꙑт
С
444.3
2. Порицаван, укоряван
каꙗ бо бѣ бѣда словомъ съхнѫт смокв а не словомъ плода мѣт ... можааше словомъ плодънѫ сътворт ... обрꙙштетъ сꙙ господꙿ по дномѹ обраꙁѹ. хвалмъ ѹбо ꙗко словомъ ѹсѹш. ꙁаꙁорьнъ же ꙗко беꙁ ѹма ѭ проклꙙ
С
346.2
Изч
С
Гр
μεμπτέος
ὔποπτος
Нвб
за̀зорен
остар
диал
ОА
ВА
НГер
ЕтМл
МлБТР
РБЕ
ЕтБАН
РРОДД