Старобългарски речник
жѧтва 
жѧтва -ꙑ ж 1. Жетва, жътва егда же соꙁърѣатъ плодъ. абе посълетъ сръпъ. ѣко настотъ жѧтва М Мк 4.29 З ꙇ въ врѣмѧ жѧтв. рекѫ дѣлателемъ. съберѣте пръвѣе плѣвелъ. ꙇ съвѧжат  въ снопꙑ. ѣко съжешт ѩ. а пшенцѫ съберѣте вь жтьнцѫ моѭ М Мт 13.30 З А У отъ смоковьнцѧ же навꙑкнѣте пртъѫ. егда юже вѣтвье еѩ бѫдетъ младо.  проꙁѧбнетъ лствье. вѣсте ѣко блꙁъ естъ жѧтва М Мк 13.28 З.Срв. Мт 24.32 М, З, А, СК, Н;Лк 21.30 М З моⷧ҇ⷧ на жѧтвѫ СЕ 12b 22  сѣавъ. ождатъ пршедъш жꙙтвѣ напльнт гѹмно. отъ малааго оного же вьсѣа С 266.7 2. Узрели житни посеви жѧтва ѹбо мънога. а дѣлатель мало М Мт 9.37 З. Срв.Лк 10.2 М З А 3. Време за жетва, лято  сѫштѹ асѹ третюмѹ ношт. слъньце о н҄хъ въсꙗ топло ꙗко въ жꙙтвѫ С 77.30 М З А СК У Н СЕ С Гр ϑερισμός ϑέρος πορισμός жꙙтва Нвб жетва ОА ВА НТ Дюв ЕтМл МлБТР РБЕ БТР ДА жътва ОА ВА НТ НГер ЕтМл МлБТР ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА жатва диал ВА ДА