Старобългарски речник
еванг҄елстъ 
еванг҄елстъ -а м Евангелист, съставител на евангелие [всеки един от четиримата апостоли: Матей, Марко, Лука, Йоан] конⷭ҇а лоⷦ҇у евћлістъ.  наѧⷮ҇ сѧ марко евћлість А 74c 1—2 З мⷺца октⷠ҇о ѕ҃і҃. стааго апла евћлста лѹкꙑ А 123а 24 мⷰ҇ѣ (҃)і. евⷢ҇аліста лоⷦ҇у СК 132а 8 мⷰ҇ѣ ѕі м҇ⷴа евⷢ҇ліста СК 134а 11 пакꙑ прносмъ тебѣ словесънѫѭ сѭ слѹжъбѫ. о ѹмеръшхъ въ вѣрѣ (бр)атрѣхъ нашхъ ... евћстѣхъ СС IIIb 3 спене емѹ ꙇ вꙿсемѹ домов его бꙑт. по твоемѹ прѣстѹмѹ. ꙇ бесъмрътънѹмѹ гласѹ. ꙇже отъ евћлстъ. вꙿселенѣ въ стнѫ проповѣда сѧ СЕ 14b 16 ꙇ еванћлстъ сѧ есі ѣвілъ К 11а 25 сꙑ вьера гонтел҄ь. дьнесь еуагг҄ел҄стъ. съвꙑше  сь ꙁъван прѧтъ С 94.7  хѹ ꙁовѫщю пркъ і (а)(плъ  еѵⷸ҇)стъ Р II 4.21 А СК СС СЕ К С Р От гр εὐαγγελιστής Превежда и гр. εὐαγγελιζόμενος еѵагг҄елстъ евангелістъ еванћелістъ еванћелстъ Нвб евангелист ОА ВА НГер ЕтМл АР БТР ЕтБАН РБЕ ДА