Старобългарски речник
дрьꙁат 
дрьꙁат -дрьꙁаѭ -дрьꙁаш несв 1. Държа се смело, уверено, имам кураж, дерзая ꙇ се прнѣсѧ емѹ ослабленъ жлам ... ꙇ вдѣвъ съ вѣрѫ хъ. рее ослабленѹемѹ. дръꙁа ѧдо отъпѹштаѭтъ сѧ грѣс тво М Мт 9.2 З А дръꙁа дъщ вѣра твоѣ спсе тѧ М Мт 9.22 З, А.Срв. Лк 8.48 М З А абе же рее мъ с глѧ. дръꙁате аꙁъ есмъ не боте сѧ М Мт 14.27 З А Б дръꙁате не боте сꙙ хъ мѫкъ. маловрѣменьн бо сѫтъ С 75.25—26 2. Дръзвам, осмелявам се дръꙁаѭще щедротам твом вьпемъ СЕ 62а 24 со дѣлма о схъ дръꙁаш беꙁаконьнꙑхъ дѣлесехъ С 418.16 дрьꙁаѭште м мн οἱ τολμῶντες Тези, които дръзват, които се осмеляват то протвѫ семѹ рекѫтъ дръꙁаѭштї глаголат пѹстошънꙑм ѹстꙑ С 358.17 М З А СК Б СЕ С Гр ϑαρσέω [ϑαρρέω] ϑρασύνω τολμάω дръꙁат Нвб дрьзая остар НГер дерзая книж ОА ВА РБЕ