Старобългарски речник
дрождьѩ
дрождьѩ
-ь
ж
мн
Тригия, винен камък, утайка във виното
ѣко ѣша въ рѫцѣ гні. віна нерастворена їсплънь раствореніѣ. ї ѹклоні отъ сеѩ въ онѫ. ѡбае дрождьѩ его не скрꙑдашѩ сѩ
СП
74.9
Изч
СП
Гр
τρυγίας
Нвб
дрождие, дрожде, дрожди
ОА
НГер
МлБТР
ЕтМл
ЕтБАН
ДА
