Старобългарски речник
древл҄ьн҄ь 
древл҄ьн҄ь - прил 1. Отдавнашен, стар, древен, някогашен къде сѫтъ млості твоѩ древьнѩѩ гі СП 88.50 ѣже тꙑ самъ вѣс влко. ꙇ прꙇм мѧ. ѣкоже прѩтъ дре(вльню)мѹ мꙑтарю въꙁдꙑхане СС Ib 2 вьꙁдвгн мѧ гі ꙁ глѫбнꙑ ꙁълъ мохъ. ѣко дрѣвльнѣаго блѫдъна. ꙇ ѣко прѣждьнѣаго раꙁбонка. ꙇ прост мѧ отъ вꙿсѣхъ ꙁълъ. ѣко древльнѭѭ блѫдьнцѭ СЕ 79а 1, 3 2. Като същ. a) древл҄ьн҄ м мн a) οἱ ἀρχαῖοι Древните, живелите някога слꙑшасте ѣко реено бъⷭ҇і древънмъ. не прѣлюбꙑ сътворш М Мт 5.27 З древл҄ьнꙗꙗ ср мн τὰ ἀρχαῖα Някогашните, отдавнашните, отдавна отминалите неща како древьнѣа прѣідѫ. како новаа процвсѧ К 13b 3 Срв.С 450.12 М З СП СС СЕ К С ТФ Гр ἀρχαῖος древън҄ь древьн҄ь Нвб древен ОА ВА АК Бот НТ Дюв МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ древний остар ВА ЕтМл