Старобългарски речник
дольн҄
дольн҄
прил
същ
дольн҄
м
мн
οἰ κάτω
Жители на земния, видимия свят
сего дѣла горьн҄. ꙁемьно съпасен проповѣдаѭште поꙗхѫ ... а дол҄ьн небесънꙑмъ веселмь ... кѹпно праꙁдьнѹѭште ꙁовѣахѫ. ѡсанꙿна въ вꙑшьн҄хъ
С
322.10
Изч
С
Нвб
долен
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
МлБТР
ЕтБАН
БТР
АР
РБЕ
ДА
долний
остар
ОА
ВА
НГер
Срв
Долна Оряховица
МИ
Долна Митрополия
МИ
Долни Дъбник
МИ
ЖЧ
Долни Дебър
МИ
ВК,ОМ
Долна бара
И, Долното блато
МИ
Долния герен
МИ
КП,МИБелосл
Долни бунари
МИ
Долно ливаге
МИ
ВП,ТО
Долан врис
МИ
Долан камен
МИ
АС,ТУС
Долен
МИ
ГХ,МИМ
Долани
МИ
АМС,Слав. нас. Алб