Старобългарски речник
двьнъ 
двьнъ -ꙑ прил 1. Чуден, дивен отъ ба бꙑстъ с.  естъ двъна въ ою нашею М Мт 21.42 ЗI, А, СК. Срв. Мк 12.11 М З двенъ бъ Е 6 а 4 ѹслꙑш млтвѫ моѫ ... въ домꙋ твое(......)к твоѣ двън(а въ) прав(д)ѫ (....) пр ... благоссловш лѣтꙋ благост твоеѧ г Е 21б 4—5 ѣко проідѫ сквоꙁѣ мѣсто крова дівъна домѹ бжъѣ СП 41.5 двьнꙑ вꙑсотꙑ морьскꙑѩ двенъ въ вꙑшьніхъ гь СП 92.4 гꙇ бже нашъ велкꙑ. ꙇ двънꙑ СЕ 20b 10 ѡ дівънаѣ юдеса К 10b 30 2. Като същ. двьна, –ꙗ ср мн παράδοξα, ϑαυμάσια Чудни, дивни неща рее ослабленѹмѹ тебѣ глѭ въстан ... ꙇ абе въстав(ъ) ... ꙇде въ дом(ъ) сво ... ꙇ сплъншѧ с(ѧ) страхомь глѭште. ѣко вдѣхо(мъ) двъна дьнесь М Лк 5.26 З А СК не ходхъ въ велкꙑхъ. н вь двънꙑхъ пае мене СП 130.1 наꙙ еппъ ѹт ѧ вѣрѣ крьстьꙗньстѣ ... он же отъвѣштавъше мѹ рѣшꙙ. подобьна прѣжде бꙑвъшхъ аѳне ... двьнаꙗ бо нѣкаꙗ въносш въ слѹхꙑ нашꙙ С 540.16 двьнаꙗ гора τὸ ϑαυμαστὸν ὄρος Планина около Антиохия, наречена така поради чудесата, които извършвал св. Симеон, който живял в нея мⷺца маⷺ҇ ҃в҃. стаⷢ҇ сѵмеона бъвꙿшаго на двнѣ горѣ А 146b 8 М З А СК Е СП СЕ К С Гр ϑαυμαστός ξένος παράδοξος καινός ξενίζων ϑαῦμα двънъ двенъ Нвб дивен поет ОА ВА Дюв НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА дивний остар ОА ВА НГер ЕтМл