Старобългарски речник
двгнѫт сѧ 
двгнѫт сѧ -двгнѫ сѧ -двгнеш сѧ св Раздвижа се, размърдам се, извърша някакво движение іꙁдꙑхаѭштемъ комъ отъ страха. і ааньѣ грѧдѫштіхъ на вьсел҄енѫѭ. слꙑ бо небскꙑѩ двгнѫтъ сѧ З Лк 21.26 А СК нъ аште  горѣ се реете двгн сѧ. ꙇ въвръѕ сѧ въ море бѫдетъ М Мт 21.21 ЗI. Срв. Мк11.23 М  вдѣахѫ вса бꙑваѭштаꙗ. потомꙿ же лежꙙштѹ болꙙштѹѹмѹ. не двгнѫштѹ сꙙ  ѹмрьштвенѹ С 562.27—28 повелѣ мѹ ходт не тъьѭ въ манастꙑр ... любьꙗше же хожден прѣжде не двгнꙑ сꙙ С 562.3—4 М З А СК Н С Гр σαλεύομαι αἴρομαι Нвб двигна се остар ОА ВА РБЕ