Старобългарски речник
гонеꙁнѫт 
гонеꙁнѫт -гонеꙁнѫ -гонеꙁнеш св 1. Скрия се, укрия се  доде конска града  тѹ гонеꙁе. цї же отъ савръ погꙿнашꙙ вьслѣдъ воводѫ ѧт го ... та же не постгъше обратшꙙсꙙ С 51.5 еуагг҄елстъ ... рее. свѣтъло бѣаше  не вдѣахѫ го.  прсно бо мѹ помнааше дьнь  дѣлес  словесꙑ кажꙙ ꙗко не гонеꙁнетъ прѣдадꙑ С 412.20 н ꙗвѣ го облааше ... н прѣмльааше да не мнꙙ сꙙ гонеꙁнѫт невѣстѭ. бе страха наьнетъ прѣдаꙗт С 412.23 ѫтроба дьмѣше сꙙ.  младеншть ѫтрь двжааше сꙙ. марꙗ ꙿто сътворт не ѹмѣаше ... їѡсфа гонеꙁнѫт хотѣаше С 240.1 2. Освободя се, отърва се, избавя се от някого или нещо сего дѣлꙗ ... въ глѫбнѣ нераꙁѹмьꙗ плаваахѫ. роꙁвѣ лко хъ могѫтъ хрстоса носꙙштааго корабьꙗ дрьжат сꙙ гонеꙁнѫть. а ꙁьл морьскѫѭ съмрьтѭ вь невѣрьствѣ погꙑбнѫтꙿ С 401.6 нктоже того прѣско сѣт. нктоже того мрѣжь гонеꙁнѫ С 238.16 платъ ... не хотѣаше с н҄м прꙙстт сꙙ. нъ гонеꙁнѹт хъ хотꙙ ... рее. вꙑ ꙗкоже хоштете пеатьлѣте С 440.28 сповѣмь сꙙ тебѣ господ вьсѣмь срьдꙿцемъ момꙿ. аште бо сꙙ тебѣ не сповѣмь грѣхъ не гонеꙁнѫ С 354.29 Лиша се от нещо. вждѫ бо многꙑ вѣрьнꙑхъ. дѫштꙙ къ гръдꙑмъ танамъ прꙙштеню. да бꙑшꙙ н тоѧ трепеꙁꙑ гонеꙁнѫл. нже тоѧ да отъпадѫтъ С 405.16  богословьнааго хѹлтъ ꙁакона.  бьшѭ го охѹлтъ.  пꙑтамꙑѧ гонеꙁнетъ свꙙтост С 338.14 Изч С Гр λανϑάνω εκφεύγω ἀπαλλάσσομαι διασῴζομαι ἀποτυγχάνω ἀπολανϑάνομαι гонеꙁнѹт Нвб Ø