Старобългарски речник
годна 
годна -ꙑ ж 1. Час, като мярка за единица време отъ шестꙑ(і)ѩ же годнꙑ тъма бꙑстъ по вьсе ꙁем. до девѧтꙑѩ годнꙑ М Мт 27.45 З, А, СК. Срв.Мк 15.33 М, З;Лк 23.44 М З А пршедъше же же въ еднѫѭ на десѧте годнѫ М Мт 20.9 ЗI А СК не дьвѣ л на десѧте годнѣ есте въ дьн М Йо 4.21 А прде годна да прославтъ сѧ снъ лвскꙑ М Йо 11.9 А СК Н Часът на нощната стража. поꙁдѣ же бꙑвъшю въ д҃ ѭ же годнѫ нощ СК Мт 14.25 2. Определен момент, час; определено време тъгда прде къ ѹенкомъ. ꙇ гла мъ съпте проее  поваате. се прблж сѧ годна. ꙇ снъ скꙑ прѣдаатъ сѧ въ рѫкꙑ грѣшънкомъ М Мт 26.45 З А СК бьдте ѹбо ѣко не вѣсте въ кѫѭ годнѫ гь вашъ пр(де)детъ М Мт 24.42 З А СК ꙇ егда бꙑстъ годна въꙁлеже.  оба на десѧте апостла съ нмъ М Лк 22.14 З нъ се естъ ваша годна  область тьмьнаѣ М Лк 22.53 З жено вѣрѫ м м ѣко грѧдетъ годна. егда н въ горѣ се н въ мѣхъ поклонте сѧ отцю М Йо 4.21А прде годна да прославтъ сѧ снъ лвскꙑ М Йо 12.23А оте спс мѧ отъ годнꙑ сеѩ. нъ сего рад прдъ на годнѫ сѭ М Йо 12.27 З А СК Б въ(і) же хотѣсте въꙁрадоват сѧ въ годнѫ свьтѣнѣ его М Йо 5.35А въ годнѫ стꙑн твое СЕ 37а 15  спетъ м дшѫ въ годнѫ онѫ. страшꙿнѫѭ  велкѫѭ Р II 1.32—33 Срв. РV 2.2 Определена част от деня, от денонощието. поꙁдѣ же бꙑвъшѹ прстѫпшѧ къ немѹ ѹенц его. глѭште. пѹсто естъ мѣсто. ꙇ годна мнѫ юже отъпѹст народꙑ М Мт 14.15 З, А. Срв.Мк 6.35 М З А Годишно време, сезон. съмотрвъ бо стъство тоѧ ꙁемьѧ. ꙗко стѹдень велка стъ вь н҄е.  годна врѣмене ꙗко ꙁмна С 89.4—5 беꙁ годнꙑ терꙑ ἀωρίας τινός Без определено време, по всяко време, в което и да е време л на ѹтрънѭѭ. л на полѹдꙿне. л полѹнощ. л беꙁ годнꙑ етерꙑ СЕ 54а 26 М З А СК Б О Н СЕ С Р Гр ὥρα φυλακή ἡμέρα Нвб година ОА ВА Дюв НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА