Старобългарски речник
вьсѫдѣ 
вьсѫдѣ нареч 1. Навсякъде, навред, всъде он же шедъше проповѣдѣшѧ въсѫдѣ М Мк 16.20А ꙇсходѧште же прохождаахѫ сквоꙁѣ вьс. благовѣстѹѭште ꙇ цѣлѧште въсѫдѫ М Лк 9.6 З А СК нѣс л слꙑшалъ о ꙁаповѣданꙑхъ намъ. отъ самодръжецъ. ꙗко да вьс въсѫдѹ. въ всѣхъ областехъ  странахъ  мѣстѣхъ. жрът  трѣбꙑ творт С 147.23 тако небесьско жт прѣподобьнааго отьца нашего сак҄а. вьсѫдѹ же  вьсѣмо проповѣдамо С 206.26 вьсѫ вьсел҄енѫѭ вьꙁꙙ гробꙑ го.  вьсѫдѣ акꙑ сльньце сꙗтъ С 508.26 2. Отвсякъде, от всички страни, отвред ѣко прдѫтъ дьнье на тѧ. ꙇ обложѧтъ враꙁ тво острогъ о тебѣ.  обдѫтъ тѧ. ꙇ осѧдѫтъ тѧ въсѫдѫ М Лк 19.43 З ꙁлатѫ мѧщ кандлнцѫ.  скрнѫ ꙁавѣта. всѫдѹ ѡкованъ ꙁлатомъ. въ неже стамна ꙁлата. мѧщ маннѫ Е 29а 5 повелѣ ...  ноꙁѣ мѹ въ гладѫ въложт. желѣꙁꙑ же оковат  въсѫдѹ С 104.30 огн҄ь въꙁгорѣ сꙙ въ ѫтробѣ го.  обьхождааше вьсѫдѹ по божю же попѹштеню С 191.13 пльꙁъкъ нашъ ѹмъ. вратка наша мꙑслъ. сего дѣл҄ьма вьсѫдѹ самѣмъ сꙙ въсѫдѹ ѹтврьдт  оградт лѣпо С 410.5 отъ вьсѫдѣ πάντοϑεν Отвсякъде, отвред нъ вьнѣ въ пѹстѣхъ мѣстѣхъ бѣ. ꙇ прхождахѫ къ немѹ отъ въсѫдѣ М Мк 1.45 З М З А СК Е С Гр πανταχοῦ παντί πανταχόϑεν [τὸ] πάντοϑεν πάντα ἀπανταχῆ въсѫдѣ вьсѫдѹ въсѫдѹ всѫдѹ въсѫдѫ Нвб всъде диал остар ОА ВА НТ НГер ЕтМл ЕтБАН АР РБЕ всъду диал остар ОА ВА НГер ЕтМл РБЕ