Старобългарски речник
въсѣꙗт 
въсѣꙗт -въсѣѭ -въсѣш св 1. Посея, засея, насея [растение, семе] съпѧщемъ же лвкомъ прде врагъ его.  вьсѣ плѣвелъ по срѣдѣ пшенцѧ  отде М Мт 13.25 З А У подобно естъ цсрстве нбское ꙁрънѹ горѹшънѹ. еже вьꙁемъ ловѣкъ вьсѣ на селѣ своемъ М Мт 13.31 З онъ же отъвѣщавъ рее мъ. вьсѣавꙑ естъ доброе сѣмѧ снъ лвскꙑ М Мт 13.37 З А У ѣко горюшънѣ ꙁрънѣ. еже егда въсѣно бѫдетъ въ ꙁемлѭ М Мк 4.31 З аште л да небрѣжетъ пшенцꙙ лежат  въ жтьнц.  да не въсѣтъ отъ н҄еѧ. то оскѫдѣтъ пшенца С 226.10—11 Образно. да како бе сѣмене дѣтштѹ обадтел҄ь бѫдѫ. нѣнктоже дѣтштꙋ обадтел҄ь. лꙿма не матъ родꙙ сꙙ вьсѣавъшааго  С 240.20 2. Прен. Причиня, предизвикам; всея вьсѣꙗ їѡсфъ слъꙁꙑ братолюбьствꙗ.  пожꙙ вѣньць цѣсарьствꙗ С 364.18 въсѣавъ бо помꙑслъ ѹжаст го. ѹбт ... отроковцѫ поваждаатъ С 521.25 М З А У С Гр ἐπισπείρω σπείρω παιδοσπορέω ἐνσπείρω вьсѣꙗт вьсѣат вьсѣт Нвб всея ОА ВА ЕтМл БТР АР РБЕ всявам несв ОА ВА ЕтМл БТР АР РБЕ всейвам ЕтМл РБЕ