Старобългарски речник
въсьꙗт
въсьꙗт
-въсьꙗѭ
-въсьꙗш
св
1. Засияя, заблестя, засветя
люд сѣдѧшті въ тъмѣ вдѣшѧ свѣтъ велі. ꙇ сѣдѧштімъ въ тъмѣ ꙇ въ сѣн съмрътьнѣ. свѣтъ въсѣетъ на насъ
З
Мт 4.16
А
СК
Б
восѣ во тъмѣ свѣтъ правъїїмъ. млостівъ ї штедръ правъденъ
СП
111.4
ꙇ егоже слъньце не можааше ѹлѹіт. крстъ въсьѣвъ просвѣт
К
10а 28
Образно.
рѣснота отъ ꙁемⷧѩ въсіѣ. і правъда съ нбсі прініе
СП
84.12
бѫдетъ т нбо ново. ꙇ ꙁемⷧѣ нова. ꙇ въсѣетъ т гъ правъдоѭ
СЕ
82b 24
да прѣжде реенаа станѫтъ. танаа крьштеньꙗ проповѣдана бѫдѫтъ. благодѣть хотꙙштꙗ вьсꙗт
С
483.3
2. За слънцето — изгрея
ꙇ ѕѣло ꙁа ѹтра вь еднѫ соботъ. прдѫ на гробь въсѣвъшю слъньцю
М
Мк 16.2
З
А
въсіѣ слънъце собьрашѩ сѩ. вь ложхъ своіхъ лѩгѫтъ
СП
103.22
сѫштѹ асѹ третюмѹ ношт. слъньце о н҄хъ въсꙗ топло ꙗко въ жꙙтвѫ. растаавъ сꙙ ледъ бꙑстъ вода топла
С
77.30
Образно.
рождъство твое бце дво радостъ въꙁвѣст въсе въселенѣ. с тебе бо въсѣ слънъце праведное хъ бъ нашъ
Е
25б 17
въсьꙗт свѣтъ
τὸ φῶς ποιέω
За Бога — дам, създам светлината
г боже ꙁбаввꙑ. свꙙтꙑѧ тр отрокꙑ твоѧ отъ пешт огн҄ьнъѩ ... вьсꙗвꙑ свѣтъ тъмѫ. отъгьнавъ
С
179.16
М
З
А
СК
Б
Е
СП
СЕ
К
С
Гр
ἀνατέλλω
ἐξανατέλλω
ἀναλάμπω
λάμπω
въсѣт
вьсꙗт
восꙗт
Нвб
възсияя
книж
ОА
ВА
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ