Старобългарски речник
въспѹщат
въспѹщат
-въспѹщаѭ
-въспѹщаш
несв
Отправям [песен, възглас] към Бога
текꙿше къ пештерѣ стааго дометꙗна. вдѣшꙙ акꙑ агг҄ельскъ обраꙁъ мѫшта. стоѧшта протꙙгъша рѫцѣ на небо. добродарьствънѫѭ пѣснь въспѹштаѭшта богѹ
С
215.21—22
Изч
С
Гр
ἀναπέμπω
въспѹштат
Нвб
Ø