Старобългарски речник
въспрѣщат
въспрѣщат
-въспрѣщаѭ
-въспрѣщаш
несв
1. Заплашвам, застрашавам
стꙑ савнꙿ отъвѣшта. не маш тꙑ мене нкакоже въспрѣштаѧ мьнѣ мѫкам
С
148.22
2. Порицавам, укорявам, осъждам
гда же л отъмѣтааше сꙙ крьста отъвѣштавааше сꙙ. въспрѣштамо мѹ бꙑвааше ꙁѣло. ꙗкоже дꙗвол҄е мꙑслꙙштѹ
С
379.15
Изч
С
Гр
ἐκφοβέω ἀπειλῶν
ἐπιτιμάω
въспрѣштат
Нвб
възпрещавам
книж
остар
ОА
ВА
РБЕ