Старобългарски речник
въслѣдьствоват 
въслѣдьствоват -въслѣдьствѹѭ -въслѣдьствѹш несв 1. Вървя след някого, следвам мѫж боголюбв  хръстолюбв. вьслѣдъствовавъше хъ пѫтьмь. вьꙁꙙшꙙ многоцѣнънꙑѧ мошт ю С 114.18—19 блаженѹѹмѹ же кодратѹ повелѣ анѳупатъ кѹпно  съ нѣм. въслѣдъствоват въ аполонѭ С 114.24 вьслѣдьствоваста же вьслѣдъ го дъва елен.  шесть двхъ коꙁъ. же дошꙙ къ епскѹпѹ ссню С 223.6—7 ꙁлѣꙁошꙙ же ꙁвѣр вънъ црькъве повелѣнмъ правьднка.  вьслѣдьствовашꙙ го С 229.16—17  аб по дномъ дн. прде съ множьствомъ воводъ  каꙁньцъ  жѹпанъ.  сановтꙑм.  съ вьслѣдьствѹѭштм тѣмъ. бештслънꙑм во С 561.25 2. Прен. Последовател съм на някого он же ... прославвъше ба. мꙿже съ ѹсрьдмъ прѧт стѹѹмѹ васлеѹ мѫеньꙗ вѣньць ... прѣдошꙙ въ тъ херсоньскꙑ градъ. ѹꙙште правовѣрꙿно вьслѣдъствѹѭште стѹѹмѹ васлеѹ С 538.17—18 Изч С Гр συνοδεύω ἀκολουϑέω вьслѣдьствоват въслѣдъствоват вьслѣдъствоват Нвб Ø