Старобългарски речник
въскѫѭ 
въскѫѭ нареч Защо ꙇ вдѣвъ съ помꙑшленѣ хъ рее. въскѫѭ вꙑ мꙑслте ꙁъло въ срдцхъ вашхъ М Мт 9.4 З А СК въскѫѫ бже отърїнѫлъ нꙑ ес до конъца. прогнѣва сѧ ѣростъ тво(ѣ) на ѡвцѧ пажт твоеѧ Е 31б 17 Срв. СП73.1 въскѫѭ пеалъна есі дше моѣ.  въскѫѭ съмѫщаеш мѩ СП 41.6 понеже не вѣмъ доколѣ жв бѫдемъ. да аще нꙑ дестъ день съмрътьнꙑ въ грѣсѣхъ. то въскѫѭ сѧ  родл бѫдемъ СЕ 71а 5—6 помꙑслвъ вь себѣ глагола. аште сꙙ не пеетъ богъ мноѭ. то въскѫѭ  жвѫ С 292.15  ꙿтѫшт женѣ ꙁаꙁьрꙙ вьпꙗше. въскѫѭ пагꙋба с сего мура С 425.19 М З А СК Е СП СЕ С Гр ἵνα τί τί εἰς τί въскѫѫ Нвб Ø