Старобългарски речник
въскѹрт сѧ 
въскѹрт сѧ -въскѹрѭ сѧ -въскѹрш сѧ св Започна да димя, да изпускам дим, пушек; задимя пріꙁіраѩ на ꙁемлѭ творѩ ѭ трѩсті сѩ. прікасаѩ сѩ горахъ въскѹрѩтъ сѩ СП 103.32 Изч СП Гр καπνίζομαι Нвб Ø