Старобългарски речник
въсклкнѫт
въсклкнѫт
-въсклкнѫ
-въсклкнеш
св
Извикам, издам вик [обикновено като израз на радост, ликуване], възкликна
вьсі ѩꙁꙑці въсплещѣте рѫкама. въсклікнѣте бѹ гласомъ радості
СП
46.2
прідѣте въꙁдрадѹімъ сѩ гю. въсклікнѣмъ бѹ снѹ нашемѹ. варімъ ліцего ісповѣданімь. ї въ пъсалъмѣхъ въсклікнѣмъ емѹ
СП
94.1, 2
прдѣте ѹбо вьс да радѹмъ сꙙ о г ... да вьсплештемъ рѫкам. вьсклкнемъ богѹ съпасѹ нашемѹ. гласомъ веселомъ
С
319.11
вьꙁьмѣте сꙙ врата вѣьнаꙗ. въкѹпѣ же слꙑ въсклкнѫшꙙ. въкѹпѣ же врата въꙁꙙшꙙ сꙙ
С
466.1
Е
СП
С
Гр
᾿αλαλάζω
βοάω
вьсклкнѫт
въсклікнѫт
Нвб
възкликна
книж
ОА
ВА
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ