Старобългарски речник
въсклкновень 
въсклкновень -ꙗ ср Радостен вик, възглас, възклицание, възкликване въꙁіде бъ во вьсклкновенꙑ. гъ въ гласѣ трѫбьнѣ СП 46.6 Срв. А28а 5—6 жрътвѫ хваленье і въсклікновенъе поѭ і въспоѭ гю СП 26.6 Изч А СП Гр ἀλαλαγμός вьсклкновенъе въсклікновенъе Нвб възкликновение книж остар ВА