Старобългарски речник
въселт сѧ 
въселт сѧ -въселѭ сѧ -въселш сѧ св Заселя се, поселя се, вселя се, настаня се някъде  прішедъ въсел сѧ въ градъ нарцаемъ наꙁаретъ А Мт 2.23 СК Б ꙇ оставь наꙁаретъ. пршедъ вьсел сѧ въ каперьнаѹмъ З Мт 4.13А, СК Б  оставль ѧ ꙁде вънъ ꙁ града. въ вѳанѭ.  всел с тѹ СК Мт 21.17  да въселѫ сѩ въ домъ гнъ СП 22.6 гора сіонъ сі въ нѫже въселілъ сѩ есі СП 73.3 снове рабъ твоіхъ веселѩт сѧ [погр. вм. вьселѩтъ сѧ, Север., с. 131, бел. под линия].  сѣмѩ іхъ вь вѣкъ СП 101.29 ї вьꙁвеселѩтъ сѩ вьсі ѹпьваѭщі на тѩ. въ вѣкъ въꙁдрадѹѭтъ сѩ. ї въселші сѩ вь нѩ СП 5.12 ѣко аште не бі гь помоглъ мнѣ. въмалѣ въселіла сѩ б въ адъ дша моѣ СП 93.17 Образно. ꙇ слово плъть бꙑстъ. ꙇ вьсел сѧ въ нꙑ З Йо 1.14А нъ елма же тꙑ хоштеш дръжат сꙙ нам. то  до ньца (!) ꙗко ловѣколюбьць вьселт сꙙ вь нꙑ вьꙁлюб С 507.5 къ спсьнѹѹмѹ крьштенью прбѣже. древь вьселвъше сꙙ вь н҄его. осльпень грѣховьно. отьмꙑт тѣмь прораꙁѹмѣваѧ С 560.16 Свия гнездо.  въꙁдрасте  бꙑстъ въ дрѣво веле.  птцѧ небскꙑѩ вьселшѧ сѧ вь вѣтв его М Лк 13.19 З А СК М З А СК Б СП С Гр κατοικέω παροικέω κατασκηνόω σκηνόω οἰκέω αὐλίζομαι вьселт сѧ въселіт сѧ вселт сѧ Нвб вселя се книж ОА ВА АК НГер ЕтМл ЕтБАН АР РБЕ