Старобългарски речник
вънест 
вънест -вънесѫ -вънесеш св 1. Внеса някого или нещо вътре в оградено, затворено пространство ꙇ се мѫж на одрѣ носѧште лвка ꙇже бѣ ослабленъ. ꙇ скаахѫ вънест   положт  прѣдъ нмъ М Лк 5.18 З А СК ꙇ не обрѣтъше кѫдѫ вънест () народомъ. въꙁлѣꙁъше на храмъ. сквоꙁѣ скѫдель нꙁъвѣсшѧ  М Лк 5.19 З А СК  обрѣтъше мошт ꙁнесошꙙ ...  вьнесошꙙ вь црькве тѹ сѫштꙙѧ вьс С 219.10 гоже носꙙште носꙙшт. вьнесошꙙ въ манастꙑрь С 562.13 Образно.  ловѣколюбьцꙿ владꙑка ново  странно жт. вь жꙁнь нашѫ вьнеслъ С 487.28 вдѣ л коль свѣтьло вьскрѣшеньꙗ побѣждень. тѣмь прѣмногаꙗ благаꙗ вьнесена бꙑшꙙ С 488.21 2. Внеса, вложа [пари, средства, имот] нктоже богата вела богатъства рад. несоже бо отъ мѣнꙗ можетъ вьнест въ праꙁдьнъство се С 491.10 вънест ꙗꙁвѫ ἐπάγω πληγήν Раня, нараня, нанеса рана тае пршъдъ гѹбꙙ  вдѣвъ не сьмѣаше въскот. т ꙗꙁвѫ вьнест С 417.18—19 Изч М З А СК С Гр εἰσφέρω εἰσάγω вьнест Нвб внеса ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РБЕ ДА