Старобългарски речник
въкѹсъ 
въкѹсъ м Вкус [образно] сладъка стъ сласть водꙙштꙗ вь грѣхъ. прблжаѭштхъ сꙙ к н҄е растрьꙁоватъ. бѣж ѧ въкѹса. С 350.29 по въкѹсѣ μετὰ τὴν πρᾶξιν На вкус [образно] сладъка т стъ [сласть] въкѹшаѭште. нъ сладъка по въкѹсѣ С 350.30 Изч С Гр γεῦσις Нвб вкус ОА ВА АК Бот НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ