Старобългарски речник
въꙁненавдѣт
въꙁненавдѣт
-въꙁненавждѫ
-въꙁненавдш
св
Намразя, изпитам ненавист, възненавидя някого
слꙑшасте ѣко реено естъ. въꙁлюбш скрьнѣго своего. ꙇ вьꙁненавдш врага своего
М
Мт 5.43
З
А
ꙇ тъгда съблаꙁнѧтъ сѧ. мь(но)ѕ. ꙇ дрѹгъ дрѹга прѣдастъ. ꙇ вьꙁненавдтъ дрѹгъ дрѹга
М
Мт 24.10
ЗI
А
СК
ЗП
аште мръ васъ ненавдтъ. вѣдте ѣко мене прѣжде васъ въꙁненавдѣ
М
Йо 15.18
З
А
СК
въꙁлюблъ ес правдѫ въꙁненавдѣ неправъдѫ
Е
6б 17—18
сего раді вьꙁненавдѣхъ вьсѣкъ пѫть неправьденъ
СП
118.104
да вьꙁненавдмъ. влѣкѫщѭѭ нꙑ. нꙁъ похоть вꙿсѭ
СЕ
90b 24—25
да тꙑ въꙁлюбш ѧже вьꙁненавдѣ беꙁ ѹма
С
395.13
М
З
А
СК
ЗП
Е
СП
СЕ
К
С
Гр
μισέω
вьꙁненавдѣт
Нвб
възненавидя
ОА
ВА
НГер
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ