Старобългарски речник
въꙁмѧст сѧ 
въꙁмѧст сѧ -въꙁмѧтѫ сѧ -въꙁмѧтеш сѧ св Смутя се, объркам се, разтревожа се вьс бо вдѣшѧ   вьꙁмѧшѧ сѧ. онъ же абе гла съ нм  рее мъ. дръꙁате аꙁъ есмъ не боте сѧ М Мк 6.50 З въꙁмѩтѫтъ сѩ ѩꙁꙑці.  ѹбоѩтъ сѩ жвѫщеі въ коньціхъ. отъ ꙁнаменеі твоіхъ СП 64.9 въꙁмѩсѩ сѩ вьсі нераꙁѹмьні сръдьцемь СП 75.6 отъвращьшю же тебѣ лце въꙁмѩтѫтъ сѩ. отꙑмеші дхъ іхъ ї щеꙁнѫтъ СП 103.29 въꙁмѩсѩ сѩ і вьсколѣбашѩ сѩ ѣко пѣні.  вьсѣ мѫдрость іхъ поглъштена бꙑстъ СП 106.27  срдце мое въꙁмѩте сѩ во мнѣ СП 108.22 Срв. СЕ76а 24—25  вьсь градъ въꙁмꙙте сꙙ. отъ бꙑвъшааго страха С 22.15—16 Изч М З СП СЕ С Гр ταράσσομαι вьꙁмѧст сѧ Нвб Ø