Старобългарски речник
въꙁлещ 
въꙁлещ -въꙁлѧгѫ -въꙁлѧжеш св 1. Легна, излегна се ꙇже ꙇ въꙁлеже на пръс его. ꙇ рее. г кꙿто естъ прѣдѩі тѧ М Йо 21.20 З А СК премꙑ тѧ на пръс въꙁлегша. егоже мл бгослове прлежно Е 36б 10  сътворвъ хрстово ꙁнамен. вьꙁлеже на сковрадѣ С 118.8 ꙁною же въ прѣпладьн бꙑвъшѹ. въꙁлеже мѡус подъ камꙑкомъ велкомъ.  ѹсъпъ повааше С 275.16—17 гꙿда вьꙁлегꙑ въ гробѣ ꙗкоже вь рѣвѣ. хотѣаше отъвалт камꙑкъ отъ гроба С 472.28 2. По древния обичай — легна до трапезата, за да се храня, стана участник в пир и под веерѹ же бꙑвъшѹ. въꙁлеже съ обѣма на десѧте ѹенкома. ꙇ ѣдѫщемъ мъ рее. амнъ глвмъ. ѣко еднъ отъ васъ прѣдастъ мѧ М Мт 26.20 З А СК рее же с сътворте ловкꙑ въꙁлешт. бѣ же трѣва мънога на мѣстѣ. вьꙁлеже ѹбо мѫжъ сломъ. ѣко пѧть тꙑсѫштъ М Йо 6.10 З А ѣко мъноѕ отъ въстокъ  ꙁападъ прдѫтъ. ꙇ вьꙁлѧгѫтъ съ авраамомъ  сакомь. ꙇ ѣковомь. въ црств небсцѣемъ М Мт 8.11 А СК мол нѣкꙿто фарсе га да ꙗстъ сь н҄мъ  вьлѣꙁъ въ домъ фарсеѡвъ вьꙁлеже С 390.27—28 М З А СК Е С МЛ Гр ἀναπίπτω ἐπιπίπτω ἐπιτίϑημι ἐμαυτόν κλίνω ἀνάκειμαι κατακλίνομαι ἀνακλίνομαι вьꙁлещ въꙁлешт Нвб възлегна [се] ОА ВА МлБТР ЕтМл БТР АР РБЕ